خاطره 12 (فراخوان 1 = 1 + 1 ) / صدا کن مرا....صدای تو خوب است

صدا کن مرا....صدای تو خوب است

یکی از چیزهایی که تو زندگی خیلی مهمه،

این هست که با چه اسمی همدیگرو صدا میزنید...

اساتید سفارش میکنن که اگر اسم کوچیک همدیگرو صدا میکنید...

یه آقا یا یه جان چاشنی قضیه بکنید.

مثلا علی آقا...علی جان...

هم محبت میاره هم یه جور احترام رو به همسر نشون میده.

و این که میتونید همسرتون رو با یه لقب عاشقانه یا مذهبی یا اجتماعی مخصوص خودش صداش کنید.

به شرط این که احترام همسر هم حفظ بشه...

مثلا دوستی داشتم که میگفت:

امام رضا همسرم رو  به من هدیه دادن. و همسرش رو خطاب میکرد هدیه امام رضا...

دوست دیگه ای میگفت : من همسرم رو تو خونه صدا میکنم ولی امر مریم...

دوست دیگه ای میگفت : من همسرم رو صدا میکنم آقا مهندس...

استفاده از این جور لقب ها ،هم احترام به همسر هست.

هم محبت میاره...و هم این که تاثیر خوبی تو روحیه همسرمون داره.

فقط نکته ای که وجود داره اینه که بعضی از خانوم ها، همسرشون رو با القابی صدا میکنن

که مثلا عاشقانه هست ولی شخصیت همسرشون رو کوچیک میکنن...

مثلا جوجو...فندقی و ...

البته شاید با خودتون بگید این موضوع به سلیقه هر کس مربوطه و اگر همسر ناراحت نشه

و خوشش بیاد،اشکالی نداره...نکته ای که وجود داره اینکه

این جور لفظ ها احترامی نداره و محبت خاصی نمیاره...

البته تو خلوت میشه با لفظ های ظریف تر و لطیف تری همسر رو صدا زد

ولی شرط حفظ احترام همسر فراموش نشه...

حدیثی از پیامبر مهر (ص) داریم که می فرمایند :

یدعوه باحب الاسماء الیه...

او را  به نامی صدا کنید که بیشتر دوست دارد.

خب این حدیث خودش اهمیت موضوع رو نشون میده...

با رعایت همین نکته کوچولو میشه کلی زندگی رو رنگارنگ کرد.

یه چیز دیگه ای که من دوست ندارم و اصلا نمی پسندم و البته میدونم که درست هم نیست

اینه که اسم همسر رو مخفف میکنن و نصف و نیمه صداش میکنن...

 

و در آخر این که یه چیزی که خیلی دوست دارم و میدونم درسته اینه که

لحنتون موقع صدا کردن همسر محبت آمیز و محترمانه باشه...

خاطره 11 (فراخوان 1 = 1 + 1 ) / گنج زندگی من

گنج زندگی من

همسرم یه مشکل کاری پیدا کرده بود.خونه ی مامانم بودم که زنگ زد و گفت کارش دچار مشکل شده و اوضاع اقتصادی یک مدت خراب خواهد بود. خیلی ناراحت بود. تلفنی بهش دلگرمی دادم و گفتم خدا بزرگه، درست میشه؛ اما میدونستم که ناراحتیش بیشتر از این حرفاست. تو راه که برمی گشتم یه گیره کاغذ مگنتی قلبی شکل خریدم و روی یه برگه سفید نوشتم :

"عزیز دلم، مهم نیست که چه قدر مشکل مالی داریم. مهم اینه که همدیگرو دوست داریم و به هیچ قیمتی حاضر نیستیم همدیگرو از دست بدیم. گنج بزرگ ما همینه"

وقتی رسیدم خونه همسرم داشت نماز می خوند. گیره رو چسبوندم به دیواره بخاری و کاغذ رو گذاشتم توش. نمازش رو که خوند با دیدن اون برگه حالش از این رو به اون رو شد  اومد و بغلم کرد و گفت همین که بهم اعتماد داری برام یه دنیا ارزش داره .

     

خدا رو شکر طولی نکشید که مشکل حل شد و حتی شرایطمون خیلی بهتر از قبل شد. الان که چند ماهی از اون روز میگذره همسرم میگه آرامشی که اون پیام بهش داده باعث شده بهتر فکر کنه و مشکلمون رو حل  کنه.

منبع: هفته نامه متاهلین

خاطره 2 (فراخوان 1 = 1 + 1 ) / عبور از پل های زندگیـ

عبور از پل های زندگیـ

چند ترم پیش از اصفهان میهمان دانشگاه تربت حیدریه شدم. تو مسیر دانشگاه، یه پل عابر هوایی هست که باید ازش رد بشیم تا به اونور جاده که دانشگاه هست، برسیم.

جاده ای که از زیر این پل رد میشه، جاده بزرگراهی هستش که مسیر تربت به مشهد از اینجاست.

اکثرا ماشین ها با سرعت بالایی از این جاده رد میشن؛ تو این یک سال، بارها و بارها شده که جاده خلوت باشه و ماشینی هم رد نشه اما خدا شاهده هنوز یک بار نشده که از زیر پل رد بشم! برخلاف همه دوستان و دانشجویان دانشگاه!

این کارم چند تا دلیل داره؛ یکیش مربوط میشه به مسئله فرهنگ! وقتی با هزینه بیت المال، پل میزنن که برای امنیت فرد هم هست، چرا باید از زیر پل رد بشم؟!!

دلیل دیگه هم، بحث حق الناســــه! چه بسا ممکنه بنده در حال عبور از زیر پل باشم و همون لحظه ماشینی بخواد از اونجا رد بشه؛ اگه سرعت داشته باشه که خدای ناکرده ممکنه هردو دار فانی رو وداع بگیم و آرزوی شهادت رو هم به گور ببریم! اگه هم سرعت نداشته باشه، بهرحال با عبور من از جاده، مجبوره سرعتش رو کمتر کنه تا رد بشم و این نوعی حق الناسه.

دلیل اصلی هم که حفظ جان شیرین آدمیه!

و اما دلیل محکم تر و اصلی اصلی!

بنده به خانمم قول دادم هیچوقت از زیر پل رد نشم و مثل یه آدم "های کلاس" همیشه از پل عابر استفاده کنم!

خداییش مرد به این خوش قولی دیده بودین؟!!! خوشم میاد اصلا از خودم تعریف نمی کنم! اصلا!

فردا امتحان آخرمه و ممکنه تا مدتی نامعلوم به نت دسترسی نداشته باشم(البته از فردا عصر به بعد)؛ دعا کنید امتحان فردا رو 10 بشم! چیه؟! تعجب کردین؟! بابا باور کنین ما بچه درسخونیم(البته به زور شب امتحان!)

میانترم و نمره کلاسی رو از 10، نمره 9 گرفتم!(البته برگه میانترمم رو بد تصحیح کرد!) و فردا هم امتحانمون از 10 نمره ست!

عمومی هم نیستاااااا! کاملا تخصصی و کامپیوتری؛ درس "شبیه سازی کامپیوتری"

دیدین اصلا از خودم تعریف نمیدم؟!! واقعا گمنام بودن و ریا نکردن خیلی سخته!

یـ مهدی(عج) ـا

برگرفته شده از darichehentezar.blog.ir