خاطره 1 (فراخوان حریم آسمانی) / من باید شاکی باشم یا تو؟!

داشتم سجــاده آماده می کــردم برای نمـاز، همیـن که چـادر مشـکی ام را از سر برداشتـم تا چـادر نمــاز بر سر کنـم گفـت :این همه خودت را بقچـه پیــچ می کنی کـه چی؟بر گشتـم به سمـت صدا ، خانم جوانی را دیـدم که در گــوشه ی نـمازخــانه نشسـته بود.پرسیدم : با منی؟گفت : بله! با تو ام و همه ی بیچاره های مثل تو که گیر کرده اید تـوی افــکار عهـد عتیق! …اذیـت نمی شوی با این پــارچه ی دراز دور و بـرت؟خسته نمی شوی از رنگ همیـشه سیــاهش؟تا آمدم حرف بزنم گفــت : نگاه کن ببیــن چـقدر زشت می شـوی ، چرا مثــل عــزادارها سیـاه می پوشی؟و بعد فقط بلدید گیر بدهید به امثال من.خندیدم و گفتم : چقدر دلــت ﭘُر بود! هنوز اگــر حرف دیگری مانده بگو.خنده ام را که دید گفت : نه! حرف زدن با شمــاها فایده ندارد.گفتم : شایـد حق با تو باشد پرسیــدم ازدواج کردی؟ گفت:بله گفتم ؛ چادر سر می کنم، به هزار و یک دلیل.یکی از دلایل چادر سر کردنم حفظ زندگی توست!!با تعجب به چهره ام نگاه کرد.پرسیدم با همسرت کجا آشنا شدی؟گفت : فلان جا همدیگر را دیدیم، ایشان پیشنهاد ازدواج داد، من هم قبول کردم.گفتم خوب ؛ خدا قبل از دستور دادن به من که خودم را بپوشانم به مرد ها می گوید؛ غض بصر داشته باشید یعنی مراقب نگاهتان باشید.تکلیف من یک چیز است و تکلیف مردان یک چیز دیگر.

این تکالیف مکمل هم اند؛ یعنی اگر مردی به نگاهش کنترل نداشت و زل زد به من، پوشش من باید مانع و حافظ فکروذهن ودل اوباشد، و من اگر حجاب درست و حسابی نداشتم، کنترل نگاه مرد باید مانع و حافظ من باشد.همسر تو، تو را “ دیـــد ” ، کشش ایجاد شد، و انتخابت کرد.کجا نوشته شده است که همسرت نمی تواند از تماشای زنانی غیر از تو لذت ببرد، وقتی مبنای انتخاب برای او نگاه بوده است وبایک نگاه توراانتخاب کرده؟!گفت: خوب… ما به هم تعهد دادیم.گفتم : غریزه، منطق نمی شناسند، تعهد نمی شناسد.چه زندگی ها که به چشم خودم دیدم چطور با یک نگاه آلوده به باد فنا رفت.من چادر سر می کنم، تا اگر روزی همسر تو به تکلیفش عمل نکرد، و نگاهش را کنترل نکرد، زندگی تو، به هم نریزد.همسرت نسبت به تو دلســرد نشود. محبت و توجه اش نسبت به تو که محرمش هستی کم نشود.دائم پیش توودرخیال دیگری نباشد!من به خودم سخت می گیــرم و در گرمای تابستان زیر چادری که بیشتر شبیه کوره است از گرما هلاک می شوم، زمستان ها زیر برف و باد و باران برای کنترل کردن و جمع و جور کردنش کلافه می شوم، بخاطر حفظ خانه و خانواده ی تو.من هم مثل تو زن هستــم.زیبایی های فراوان دارم .اززشت شدن بیزارم وبدم نمی آید مثل امثال توآرایش کنم موپریشان کنم وتیپ هایی بزنم که تمام زیبایی هایم به چشم بیاید وبه جامعه بیام؛چون زیبابودن رادوست دارم تمایل به تحسـین زیبایی هایم دارم زیبایی های فراوانی دارم موهایی زیبااندام زیباچهره ای زیباکه زیبایی اش باموهایم چندین برابرمی شودواینکه نبایدکسی آن راببیندوبرخی ازآن زیرچادرازبین میرودبرایم دردآورست!چون من هم مثل همه خانم هابطورطبیعی وغریزی میل به خودنمایی وتحسین زیبایی هایم دارم من هم دوسـت دارم تابستــان ها کمتر عرق بریزم، زمستان ها راحت تر توی کوچه و خیابان قدم بزنم.من روی تمام ِ این علاقه ها خــط قرمز کشیدم، تا به اندازه ی سهم خودم حافظ گرمای زندگی تووبقیه -ی خانــــواده ها باشم.من معتقدم حیای من باعث نجابت دیگریست.
سکوت کرده بود.گفتم؛راستی… هر کسی در کـنار تکالیفش، حــقوقی هم دارد.من تکالیفم راانجام میدهم ولی حق من ویاتواین نیست که زنان جامعه مآن با موهای رنگ کرده ی پریشان و صد جورآرایش و روشهای زیبایی ولباس های بازیاتنگ زننده وساپورت و....، چشم هاواذهان  همسر وفرزندانمان مخصوصاپسرانمان و آرامش خودمارا به دنبال خودشان بکشانندوباعث افزایش میل تنوع طلــبی وگـــنآه بشوندحالا بیا مـنـصف باشیم.

من بایداز شکل پوشش وآرایش تووامثال تو شاکی باشم یاشما ازامثال من؟

بعد از یک ســــکوت طولانی گفت:راســـت می گـــویی!!!!!

منبع: پرنسس های چادر به سر