خاطره 27 (فراخوان 1 = 1 + 1 ) / آسایش با آرایش!

بسم الله الرحمن الرحیم

آسایش با آرایش!

همه تازه عروسا چند سال اول زندگیشون( تا زمانی که مامان نشدن)معمولا تو خونه برا شوهراشون ترگل ورگل میچرخن تیپ میزنن آرایش میکنن و جذابن!ما هم مث همه تازه عروسا این سنت پسندیده رو احیا کردیم چرا؟چون همسری ما اوایل عقد بهمون گفته بود مدیونی اگه تو عروسی ها زیباتر از آنچه باشی که در منزل منی! ....اما کم کم خسته شدم از اینکه هی هر روز باید آرایش میکردم.مخصوصا اینکه برای نماز مغرب میرفتم مسجد و باید آرایش یک ساعت قبلم رو پاک میکردم....

مکالمه من و همسری بعد چند روز عدم آرایش و 1 روز عدم ست بودن لباس!

همسری(با لحن بامزه): جانم تیپ زده! لباساشو !

من:

همسری:تو چرا اصلا !! به خودت نمیرسی؟چرا آرایش نمیکنی؟

من:مممممنننن؟؟ وااا من که همیشه آرایش دارم.خوبه چند روزه به خودم نرسیدما ببین!!حالا اونموقعهایی که تیپ میزدم برات اصلا نمیگفتی خوب شدم ! (با لحن خانوم شیرزاد)

همسری:لا اله الا الله.خب همین چند روز...

من:آخه وقتی میخوام وضو بگیرم باید همه شو پاک کنم خو

همسری: خب اول وضو بگیر بعد آرایش کن

من: نه.آخه وقتی میخوام برم مسجد هم باید همشو پاک کنم و برم خو

همسری(با نگاه عاقل اندر سفیه): خیلی خب باشه.

.

.

روایتی داریم که میگه مسجد المرأه بیتها.یعنی خونه زن مسجد اونه.وقتی که میبینی مسجد رفتن تو باعث میشه یکی از وظایف همسرداری مثل آراستگی برای شوهر نادیده گرفته بشه اون مسجد واقعا محل اشکاله.حالا اگر بخاطر اون آراستگی تو خونه بمونی،به نظر من شاید نمازی که میخونی ثوابش بیشتر از نمازگزار در مسجد باشه.....ثوابش بیشتره یعنی چی؟؟ یعنی سرعت رسیدنت رو به خدا بیشتر میکنه.

البته یکی از روانشناسهای خانواده میگفت هر روز و همیشه لازم نیست برای همسرت نامبر وان باشی.گاهی آرایش نکن.گاهی یه لباس معمولی بپوش و اجازه بده همسرت تفاوت رو احساس کنه.بذار متوجه بشه که شما در منزل وقت میذارین برای خودآرایی برای اون.

                     _____________________________________________

*چند هفته پیش شروع کلاسهای دوره حفظ یکساله قرآن بود.دو جلسه رفتم دیدم واو اصلا نمیشه ادامه داد این دوره مال دخترای خونه ست نه من! از حفظ یکساله ارتقاء پیدا کردم به حفظ 6 ساله! همسری هم وقتی فهمید حفظ 6 ساله وجود داره اونم رفت ثبت نام کرد و من از روز ثبت نامش تا الآن همینجور دارم تو هوا بال بال میزنم و خوشحالی میکنم که اونم میخواد حفظو شروع کنه.البته کلاساشون زودتر شروع شد و اون الآن 2 هفته از من جلوتره.اولین روزی که همسرم میخواست بره کلاس از زیر قرآن ردش کردم اینجوری و یعالمه براش دعاش کردم.شما هم برامون دعا کنید.

*من عاشق این مجسمه های گل چینی با طرح عشقولانه هستم.خیلیییییییی دوسشون دارم.نمیدونم کی قراره من بزرگ شم.چند وقت پیش بازم دو تا ازون خوشگلاشو دیدم و برای همسری خریدم.بعدش رفتم سوپر مارکت تا آب معدنی بخرم ازین آبنبات جرقه ای ها دیدم میدونستم همسری تاحالا ازینا نخورده یه بسته هم ازونا براش خریدم و وقتی اومدم خونه باهاشون یه محفل عخشولانه درست کردم اینشکلی....اینم مادام موسیومون از نزدیک.با اینکه همسری زیاد علاقه ای به این موجودات عاشق نشون نمیده اما من تا حالا چند تاشو به اسم همسری برا دل خودم خریدمایناهاشون بله ! مگه ما دل نداریم؟!

منبع: لحظه های ما برای هو