یکی از سخت ترین کارهای زندگی من( فعلا) حمام کردن بچه هاست. انقدر هر دوشون برای حمام رفتن اذیت می کنن که واقعا روزی که بخوام ببرمشون حمام، نیاز به انرژی فوق العاده دارم یا مریض می شم.
دیروز هم یکی از همون روزها سخت و سنگین بود.
توی حمام، داشتم موهای محدثه خانم رو می شستم. صورتش رو هم با همون شامپو بچه شستم.
شامپو، چشمهاش رو نمی سوزونه اما اصرار داره سریع صورتش شسته بشه. خواستم آب بریزم صورتش رو بشورم، آب داغ بود. تا اومدم آب با دمای مناسب بریزم روی صورتش، نزدیک به یک دقیقه طول کشید. خیلی بیقراری می کرد. می خواست خودش آب بزنه به صورتش و دستش رو توی دستم می آورد و باعث می شد من دیرتر بتونم آب براش آماده کنم.
یهو با تحکم بهش گفتم: دستت رو بکش! یک لحظه آروم باش تا آب بریزم روی صورتت!
یاد خودمون افتادم و خدا
گاهی اوقات، خدا کاملا خواسش به حل مشکل ماست و زمینه چینی کرده برای حل مشکل ما!
.از اداره تا خونه توی سرویس خواب بودم ،ولی باز چشمام از کم خوابی میسوخت. عینک دودی هم یادم رفته بود دیگه شده بود نور علی نور.
به زور چشامو باز نگه داشته بودم.رسیدم خونه ، لباسامو عوض کردم و خونه رو یه خورده تمیز کردم ،رفتم دراز بکشم ،زنگ خونمون به صدا در اومد.پیش خودم گفتم یعنی کیه؟فکرکردم همسایه ها هستند،از چشمی در نگاه کردم ،چشمم به جمال همسر گل و نازنینم روشن شد،
درو باز کردم و خودم پشت در موندم.خوشش نمیاد من بیام جلوی در،میگه همسایه روبرویی نبینه یه دفعه.از پشت در سلام کردم،عشقم تشریف آوردن توی خونه،توی چشماش پر خنده بود،با لحن خوشگلشگفت سلاااااااااااااااااااام سمانه جونم،خوبی؟خسته نباشید،منم گفتم تو هم خسته نباشید عشق من
