بسم رب المحبوب؛
شاید من خیلی کوچکتر از اونی باشم که بخوام برا شما از چادر بگم. نمیدونم چون که تازه کشفـش کردم برام چیز جالبی هست و روز به روزم بیشتر می پسندمش. 17 دی ماه 92 تولد یک سالگیم بود. این روزا کارم شده صحبت با خدا. اینکه خیلی دوستش دارم و عاشقش شدم اما نمیدونم چرا از وقتی منو چادری کرد اینجور عاشقش بودم؛ اما من قبلا عاشق خدا بودم و بی نهایت دوستش داشتم اما جدیدا با چادری شدنم، حس میکنم خدا هم بیشتر دوسم داره. تمام این چیزا رو مدیون خدای زیبایی ها و قشنگی ها هستم. گاهی با تمام وجود صداش میکنم؛ حس خوبی بهم میده. تو هر کاری اول به خدا فکر میکنم اگه ناراحت بشه انجام نمیدم البته اگه شیطونم بخواد گولم بزنه خدا خودش چون گفت دیگه رهات نمیکنم و کسی نمیتونه تو رو ازم بگیره، خودش نمیذاره. شاید درکش برا خیلی ها سخت باشه اما چیزی هست که برام اتفاق می افته. واسه اربعین قسمتم شد پیاده برم کربلا. حال و هوای عجیبی داشتم؛ اونقدر از امام حسین(ع) برا این همه کمکی که بهم کرده بود و #چادر مادرشو بهم داده بود تشکر کردم و اشک ریختم که آروم شدم. همه این چیزا رو مدیون ائمه هستم؛ آخه فکرش رو نمیکردم من ... منی که این همه گناه کرده باشم خدا ببخشتم؛ الان مطمئنم بخشیده شدم. سفرم به کربلا خیلی چیزا رو بهم نشون داد؛ دوس نداشتم برگردم؛ چند وقتی هم که اونجا بودیم از حرم بیرون نمی رفتم؛ بالا سر ضریح آقا مونده بودم و فقط باهاش حرف می زدم. تو این مدت یادم دادن که صبور باشم. یاد گرفتم موقع ناراحتی حرفی نزنم کسی برنجه. یاد گرفتم تو زندگی گذشت داشته باشم و...
تا وقتی که برگشتم هنوز باور نکرده بودم که کربلا قسمتم شده. باید برید ببینید چه دنیایی داره براخودش. هنوزم 3 هفته از برگشتنمون میگذره اما بعضی شبا خواب کربلا می بینم و فکر می کنم اونجام. این حال وهوا، این حس خوب، تمام کارام میدونم برا #چادری شدنمه. زندگی من عوض شده با چادرم. الان وقتی چادر سرم میکنم حس خوبتری دارم؛ حسی که قبلا نداشتم. تو سرما و گرما هم پوشیدم اما تو هیچکدومش سختی نکشیدم. خیلی برام راحته حتی سنگینیش رو حس نمیکنم. دوسش دارم. عاشق خدام و عاشق چادرم. حتی برا ثانیه ای نمیتونم از خودم جداش کنم. سخته برام انگار یه چیزی گم کردم. یه خرده ارزشـم با چادر بالاتر اومده. کسی جرات حرف زدن بهمون رو نداره. گاهی وقتا که اطرافم از همه جور تیپ پره خدا میدونه که به خودم میبالم. تا به حال هم خیلی حرفا شنیدم البته اوایلی که چادری شدم اما خدا خودش بهم گفت تو منو شاد کردی با چادری شدنت پس بقیه رو بیخیال شو. بهش قول دادم دیگه ناراحتش نکنم. با چادری شدنم 1 در صد از دلتنگی های بیخود گذشته و اشک ریختنهای بی دلیل رو ندارم. فقط حس خوب و حس خوب. وقتی هم ناراحت میشم با خودش حرف میزنم و براش نامه می نویسم. تو شادیهامم خدا هست. همه زندگیم خدا باید باشه؛ بدون اون می میرم. بدون اون من هیچی نیستم. من خواستم قدم بردارم، قبل از قدم برداشتنم اون منو بغل گرفت. الانم همه جا باهامه و حسش می کنم؛ واقعا حسش میکنم. روزام بوی خدا میده. امروز یک سال و نه روزم شده که دارم برا شما این دل نوشته رو مینویسم. بعضی از دوستام میگن قدر این روزا رو بدون. میگن خدا دوست داشته که بردتت کربلا. نمیدونم اما من خیلی روسیاه تر از اونی بودم که برم کربلا. همشو مدیون خودش هستم. عاشق خدای زیبایی ها و مهربونی ها هستم. فقط خواستم بگم چادر باعث تغییر همه زندگیم شد و هیچ هم نشونه امل بودن نیست. تنها چادر حفظ ارزش زن هست و تنها عشقه.
چرا دروغ بگم من در کل چادرو دوس داشتم اما فکر نمیکردم یه روز خودم قبولش کنم.اما خیلی وقتا هم شده که غصه میخورم که چرا زودتر از اینا چادری نشدم.خیلی خودمو سرزنش میکنم نمیدونم کار خدا که بی حکمت نیست حتما حکمتی داشته. بازم ازش ممنونم برا این همه لطفی که بهم داره. اونقدر خوبه وقتی باهاش حرف میزنم.دلم آروم میگیره و ته دلم قرصه که خدا رو دارم. واسه همین همیشه می پرسم ازش چرا؟! واسه چی این همه خوبی بهم میکنه. واسه کدوم کارم؟! اما میگه این حرفو نزن! چادری شدی بهت قول دادم هواتو داشته باشم پس نگران چیزی نباش. قبلا وقتی یه مشکلی پیش میومد اونقدر اشک میریختم که چرا این جور شد اما حالا که همه زندگیم رو سپردم بهش، اگه مشکلی هم پیش بیاد میدونم حکمتـی داشته و اگه اون مشکل پیش نمیومد شاید اتفاق بدتری برام می افتاد. این چیزای خوب هدیه خدا برا چادری شدنم هست.
پس حالا خواهر عزیز خودت قضاوت کن؛
دل خدا رو به دست بیاری بهتره یا دل بنده اش رو؟!
منبع: حریم آسمانی
