خاطره 72 (فراخوان 1 = 1 + 1) /من و محرم ترین زن دنیا...

.
.
نیم ساعتی منتظر خانواده عروس بودیم...
قلبم داشت از جا کنده میشد دست و پاهایم سست شده بود....
بالاخره عقد را توی حرم امام رضا خواندیم ...
کل فامیل مشغول روبوسی و تبریک گفتند شدند...
نقل و شکلات روی سر ما ریخته میشد
از ما خواستند که دو نفری به زیارت امام رضا برویم ...
نجابت و حیای همسرم مانع از این شد که دستش به دستم بدهد ...
دوشادوش هم به زیارت رفتیم و برگشتیم ...
خدا میداند چه آشوب و استرسی در دلمان پدید آمده بود
راهی محضر شدیم تا که اسممان در شناسنامه یک دیگر ثبت شود ...
به خانه که رسیدیم مهمان ها آمده بودند ...
نزدیک اذان بود ...
بی تفاوت از مهمان ها با آب حوض وسط حیاط وضو گرفتم و آماده نماز اول وقت شدم ...
به اتاق گوشه حیاط رفتم و نماز را بستم ...
احساس کردم کسی پشت سرم در حال خواندن نماز است ....
سلام را که دادم پشت سرم 
همسرم را دیدم با چادری سفید و چهره ای نورانی و زیبا ...
چنان محو تماشا بودم که گویا تا به حال این همه زیبایی ندیده بودم ...
صدایی نازک و زنانه و مهربان مرا به خود آورد ...
دست را دراز کرد و گفت : قبول باشد
لحظه فراموش نشدنی و بسیار معنوی و لذت بخشی بود!