خاطره 45 (فراخوان حریم آسمانی) / مواظب باش چادرت رو باد نبره!
من با اینکه چند سالیه چادریم اما تازه تازه عاشق حجابم شدم...
البته قبلنا هم ازش دفاع میکردم... اما... دلم باهاش نبود!!!
دوست داشتم منم مثل این دخترا راحت باشم؛ البته راحتی نه به معنای هفت قلم آرایشو بی
بندوباری... اما دلم میخواست مانتو بپوشمو چادری نباشه تا جلوی دست و پامو بگیره...
دیگه خسته شده بودم از وضعم... یه روز به خدا شکایت کردم که خدایا... من واقعا دلم میخواد حجابم بهترین باشه... اما یه وقتایی ازش خسته میشم و نمیتونم تحملش کنم... تو رو به فاطمه(س) کمکم کن...
شاید باورتون نشه... اما خدا زودتر از اونی که فکر میکردم درخواستمو اجابت کرد... گفتم که چادری بودم اما از اینایی که با چادر روسریشون تا فرق سرشون میاد... تنها مشکلم همین بود... از نظر رفتار و برخورد با نامحرم خیلی سنگین بودم (و هستم) و اصلا رو نمیدادم... اما تو این قضیه که فقط گردی صورتم پیدا باشه بدجور میلنگیدم...
اما خدا رو شکر از اوایل تابستون درست شدم... اصلا باور نمیکردم یه روز بتونم این چادرو درست سرم کنم... و حالا... عاشقشم بخدا... آرامشی که با این چادر دارم... هیچوقت با مانتو ولو گشاد و بلند ندارم...
اینا رو گفتم که اگه هر کی خواست حجاب برتر داشته باشه از خدا کمک بخواد... مثل من... و من یه روز نشستم به خودم گفتم: مریم! به چیزی که اعتقاد داری عمل کن و دنبال شناختش باش... انقدر تو سردرگمی دست و پا نزن!!!
آهای کسایی که هنوز سردرگمید... بسم لله بگید و پا شید و به چیزی که میدونید بهترینه عمل کنید... برای یه بارم که شده به شیطون و نفستون بلند بگید:نه!!!
تو رو خدا جوگیر نشید و با شناخت و علاقه برید دنبال چادر... داشتم دوستایی که طی یه جوگیری ساده(!)چادری شدن، اما الان از قبلناشونم بدترن!!... به چیزی که رو سرته اعتقاد نداشته باشی باد میبرتش!!!
ـــــــــ
خاطره از: مریم
